Korony Królowej Polski

  Historia ustanowienia Matki Bożej Królową Polski jest niezwykle ciekawa. Otóż wiele narodów obrało sobie Maryję za swą Królową, ale tylko wobec naszego narodu Matka Najświętsza sama nazwała się Królową Polski. Kilkadziesiąt lat przed ślubami Jana Kazimierza, Maryja ukazała się włoskiemu jezuicie ojcu Juliuszowi Mancinellemu, który żywił szczególne nabożeństwo wobec polskich świętych: Stanisława i Stanisława Kostki. W czasie wieczornych rozmyślań 14 sierpnia 1608 roku ojciec Mancinelli zobaczył naglę Maryję odzianą w purpurowy płaszcz z Dzieciątkiem Jezus na ręku. Zachwycony zawołał: „O Królowo Wniebowzięta, módl się za nami”, ale Matka Boża powiedziała: „Dlaczego nie nazywasz mnie Królową Polski? Ja to królestwo bardzo umiłowałam i wielkie rzeczy dla niego zamierzam, ponieważ osobliwą miłością do Mnie płoną jego synowie”.

  Kilkadziesiąt lat później w 1655 roku Polskę niszczył najazd szwedzki. Najeźdźcy poddawali się przedstawiciele magnaterii i szlachty, a wojsko ponosiło klęski. Skuteczny opór wrogowi dała tylko garstka bohaterów broniących klasztoru na Jasnej Górze, gdzie od wieków przechowywany był cudowny obraz Matki Bożej. Kiedy wydawało się, że zdobycie klasztoru jest tylko kwestią czasu, wojska szwedzkie niepodziewanie odstąpiły od jego szturmowania. Zwycięstwo pod Jasną Górą zmieniło losy wojny i dodało ducha polskim obrońcom. Król Jan Kazimierz, 1 kwietnia 1656 roku w katedrze we Lwowie, złożył Matce Bożej uroczyste ślubowanie wierności narodu polskiego i obrał Ją na Królową Polski.

  Koronacja obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej odbyła się 8 września 1717 roku. Obraz ozdobiono koronami papieża Klemensa XI. Była to pierwsza koronacja dokonana poza Rzymem i Włochami. Fakt ten podkreślał znaczenie Matki Chrystusa, jako Królowej Polski, której wierność ślubował w 1656 roku król Jan Kazimierz.

  Koronacja była jednym z najważniejszych wydarzeń religijnych i patriotycznych ówczesnej Polski. Na Jasną Górę przybyli przedstawiciele możnych rodów magnackich i szlacheckich, duchowieństwo oraz liczni pielgrzymi. Koronacji dokonał biskup chełmski Krzysztof Szembek.

   Ceremonia była niezwykle uroczysta. Po podpisaniu dokumentów stwierdzających przekazanie koron, przy huku wystrzałów armatnich, wyruszyła procesja duchowieństwa i urzędników państwowych po wałach. Koronator, prowincjał oraz przeor jasnogórski niosący korony, szli pod baldachimem i przy śpiewie hymnu: „Magnificat”. Cudowny Obraz ustawiony był pod baldachimem na ołtarzu nad tabernakulum. Koronator najpierw nałożył koronę Matce Najświętszej, a potem Dzieciątku. Po koronacji biskup Szembek za całym duchowieństwem odprawił tercję z Liturgii Godzin, po której rozpoczęła się Msza święta. Wieczorem odbyły się  uroczyste nieszpory i odśpiewano Litanię Loretańską. Potem uformowała się procesja. Ikonę Jasnogórską umieszczono na specjalnie przygotowanych ozdobnych nosidłach i poniesiono pod baldachimem. Procesja okrążyła mury forteczne i weszła do kaplicy Matki Bożej. Przez całą oktawę na Jasnej Górze gromadziły się rzesze pielgrzymów, którzy uczestniczyli w licznych nabożeństwach.  

  Po koronacji w 1718 roku powstało na Jasnej Górze Bractwo Koronacji Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej, a w 1728 roku Bractwo Maryi Królowej Polski, założone przez ks. biskupa Konstantego Szaniawskiego. Bractwa zajmowały się szerzeniem kultu Maryi Królowej Korony Polskiej.

Korzystałam z książki: Joanny Wieliczki – Szarkowej „Jestem Królową Polski”, Kraków 2017.