Co czują rodzice po stracie dziecka? 15 października Dzień Dziecka Utraconego

Według danych statystycznych poronieniem kończy się około 15 procent ciąż, z czego do 80 procent dochodzi w pierwszym trymestrze. Utrata dziecka to dramat przede wszystkim dla matek, ale przeżywają ją również ojcowie i najbliższa rodzina.

– Jest to bardzo trudny temat, któremu towarzyszy szereg różnych emocji i intensywnych reakcji psychologicznych, ale jest on bardzo ważny i trzeba o nim mówić, bo bywa bagatelizowany – stwierdza Katarzyna Białek, psycholog, która pracuje na oddziale ginekologii w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Kielcach.

– Na naszym oddziale zdarzają się dni, kiedy mamy nawet cztery poronienia wczesnej ciąży, a statystyki ogólnopolskie mówią o tym, że jedna na sześć kobiet doświadcza utraty wczesnej ciąży. To pokazuje, że taka historia może się zdarzyć w życiu każdej z nas – mówi.

Stracie dziecka niezależnie od tego, w którym tygodniu ciąży do niej doszło, towarzyszą szok, niedowierzanie, zaprzeczanie temu, co się stało. – Wszystkie emocje są naturalne. Pojawiają się zaprzeczenie, złość, poczucie niesprawiedliwości i krzywdy, obniżenie nastroju, ale także wycofanie i niechęć opowiadania o tym, co się stało, dlatego należy podejść do każdej kobiety indywidualnie i dać jej prawo do przeżywania tych emocji – tłumaczy psycholog.

Podkreśla, że w społeczeństwie funkcjonuje definicja, która mówi, że mamą jest kobieta, która urodziła dziecko. – To nieprawda, bo dzieje się to już na dużo wcześniejszym etapie, dlatego strata dziecka jest tak dotkliwa.

Ważną rolę w przekazaniu informacji o utracie dziecka spełniają lekarze. – To nie jest łatwe zadanie, ale trzeba pamiętać, że oni też są ludźmi, mają swoje historie i doświadczenia. Może się zdarzyć, że zrobią to w niewłaściwy sposób, ale na pewno nie wynika to z ich złej woli. Dobrze jest, jeśli taka informacja jest przekazywana obojgu rodzicom w atmosferze intymności i z szacunkiem – zauważa Katarzyna Białek.

Naturalnym procesem po utracie dziecka jest żałoba, którą przeżywa matka, ale również ojciec i najbliższa rodzina. – Klasyczny proces żałoby może trwać do półtora roku, ale biorąc pod uwagę kontekst, wartości, sytuację i doświadczenia kobiety przebiega on indywidualnie. Żałoba ma swoje etapy, którymi są zaprzeczenie, gniew, akceptacja, obniżenie nastroju, ale one mogą się też mieszać. Inny sposób przeżywania żałoby mają ojcowie, ale ten temat też ich dotyczy – relacjonuje.

Jak powinni zachować się bliscy w sytuacji utraty dziecka? – Nikt nie przeżyje straty za kobietę i trzeba uważać, aby przez to, co się mówi nie potęgować poczucia niezrozumienia. Na pewno nie powinno się używać pocieszeń typu "to była tylko młoda ciąża", "jeszcze będziesz miała dzieci" lub "lepiej, że to się stało teraz, niż żeby dziecko urodziło się chore" – wylicza psycholog.

W związku z Dniem Dziecka Utraconego w wielu miastach odbywają się Msze Święte i nabożeństwa w intencji zmarłych dzieci i ich rodziców. Organizowane są też różnego rodzaju spotkania, podczas których rodzice mogą podzielić się swoimi trudnymi doświadczeniami z osobami, które dotknęła podobna tragedia.

Dzień Dziecka Utraconego obchodzony jest w Polsce od 2004 roku z inicjatywy Organizacji Rodziców po Stracie oraz Rodziców Dzieci Chorych "Dlaczego".