Miłość Serca Jezusa

– Czerwiec jest poświęcony nabożeństwu do Najświętszego Serca Jezusowego. Przypomnijmy tę formę pobożności.

– W ubiegłym roku obchodziliśmy 250 rocznicę ustanowienia święta Najświętszego Serca Jezusa. W historii zbawienia Bóg objawił się jako Stworzyciel, Odkupiciel, Zbawiciel, czyli ten, który kocha człowieka i chce jego szczęścia na ziemi oraz w wieczności. Bóg jest miłością – to centralna prawda objawienia biblijnego. Ewangelista Jan pisze: „Bóg tak umiłował świat, że Syna Swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16). Pan Bóg na różne sposoby przypomina o sobie, aby przyciągnąć świat i człowieka do siebie. Czyni to przez ludzi, wydarzenia, znaki czasu, ale też przez objawienia prywatne, które Kościół poznaje i rozeznaje.

– Jak rozwijał się kult Najświętszego Serca Jezusa?

– Tak naprawdę swój początek ma na Kalwarii. Pierwszymi, którzy patrzyli na przebity bok Chrystusa i Jego otwarte Serce, byli Matka Najświętsza, święty Jan Apostoł i pobożne niewiasty. Oni zapoczątkowali tę kontemplację, która trwa do naszych czasów. Natomiast w XIII wieku w różnych klasztorach zwrócono uwagę na wymowę Serca Jezusowego. W klasztorze Sióstr Benedyktynek w Helfta dwie święte mistyczki, Mechtylda i Gertruda, miały wielkie nabożeństwo do Serca Pana Jezusa. W tym samym wieku dwie polskie mistyczki, błogosławione Dorota z Mątowów i Juta z Chełmży, praktykowały nabożeństwo do Serca Pana Jezusa. W XVII wieku nabożeństwo to propagowali między innymi święty Franciszek Salezy oraz polscy jezuici, ojcowie Tomasz Młodzianowski i Kacper Drużbicki.

– Jednak największy rozwój tego kultu zaczął się w XVII wieku we Francji, od objawień świętej Małgorzaty Marii Alacoque.

– Do pierwszego doszło 27 grudnia 1673 roku w kaplicy sióstr wizytek. Pan Jezus powiedział do świętej Małgorzaty: „Moje Boskie Serce goreje tak wielką Miłością ku ludziom, a zwłaszcza ku tobie, że nie mogę już powstrzymywać promieni mojej Boskiej Miłości. Muszę je rozlać za Twoim pośrednictwem i ukazać się ludziom, by ich ubogacić drogocennymi skarbami, które Ci odsłaniam, a zawierają one łaski uświęcające i zbawienne, konieczne, aby ich wydobyć z przepaści zatracenia”. W niedługim czasie nastąpiło drugie objawienie. Święta Małgorzata zobaczyła Serce Jezusa jakby na tronie z ognia i płomieni, jaśniejące bardziej niż słońce i otoczone cierniową koroną z krzyżem na szczycie. Wtedy Pan Jezus powiedział jej, że pragnie, aby ludzie Go miłowali, i dlatego objawia im Swoje Serce wraz z wszystkimi skarbami Bożej miłości, pełnymi łask i miłosierdzia. Po raz trzeci Pan Jezus ukazał się ze stygmatami pięciu ran jaśniejących jak słońce.

– Czwarte objawienie miało miejsce w piątek, 10 czerwca 1675 roku, po oktawie Bożego Ciała.

– Wtedy Jezus ukazał się świętej Małgorzacie podczas adoracji Najświętszego Sakramentu. Powiedział: „Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że nie oszczędziło niczego, aż do zupełnego wyniszczenia się dla okazania im miłości, a w zamian za to doznaje od większości ludzi tylko gorzkiej niewdzięczności, wzgardy, lekceważenia, nieuszanowania, oziębłości i świętokradztw. Lecz najbardziej boli Mnie to, że w podobny sposób obchodzą się ze Mną serca w szczególny sposób Mnie poświęcone. Dlatego żądam, aby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała był poświęcony jako osobne święto ku czci Mojego Serca i wynagrodzenia mi przez Komunię i inne praktyki pobożne zniewag, jakich doznaję. W zamian za to obiecuję ci, że Serce moje wyleje hojne łaski na tych wszystkich, którzy oddadzą Mu cześć lub przyczynią się do Jego rozszerzenia”. Jezus dał też świętej Małgorzacie dwanaście obietnic, w których ukazał, jak odpowiedź człowieka na Jego Miłość może uchronić od różnego rodzaju niebezpieczeństw i grzechu.

– Jakie to są obietnice?

– Na przykład ta, że w Jego Sercu ludzie znajdą łaski potrzebne do wypełniania swego powołania, pokój w rodzinach, pocieszenie w utrapieniach, błogosławieństwo w przedsięwzięciach, grzesznicy doświadczą miłosierdzia, a dusze oziębłe staną się gorliwe. Te obietnice to zachęta Jezusa, objawiającego Swoją Miłość, dla człowieka, aby jeszcze bardziej przylgnął do Niego swoim sercem. Jezus mówił też o wynagrodzeniach za zniewagi. Wymienił na przykład czuwanie nocne w każdy czwartek od godziny 23 do 24, czyli Godzinę Świętą, aby zjednoczyć się z Nim, cierpiącym w Ogrodzie Oliwnym.

– Wkład w propagowanie kultu Najświętszego Serca Jezusa ma również Polska.

– W 1765 roku biskupi polscy poprosili papieża Klemensa XIII o ustanowienie liturgicznego święta Najświętszego Serca Jezusa. Papież odpowiedział pozytywnie, pozwalając na obchodzenie tego święta tylko w Polsce i przez Archibractwo Serca Jezusowego w Rzymie. Kiedy Polska otrzymała papieską zgodę, to liturgiczne święto wprowadziły też episkopaty innych krajów. Dlatego święty Jan Paweł II nazwał Polskę drugą ojczyzną kultu Serca Jezusowego. Pierwszą była Francja, w której miały miejsce objawienia, a w Polsce biskupi wyprosili u papieża ustanowienie święta Najświętszego Serca Jezusowego, przyczyniając się do jego powszechnego rozwoju. Święty Jan Paweł II z okazji Jubileuszu Roku 2000 powiedział: „Człowiek potrzebuje Serca Jezusa, aby poznawać Boga i samego siebie. Potrzebuje Go, aby budować cywilizację miłości”.

– Jaki związek istnieje między kultami Najświętszego Serca Jezusowego i Miłosierdzia Bożego?

– Kult Serca Jezusa jest przejawem miłosierdzia, jakie Bóg okazał człowiekowi, szczególnie w Męce i Śmierci oraz w przebitym boku Chrystusa. Miłosierdzie jest tym atrybutem Boskim, który mówi o samej istocie Boga: Bóg jest nie tylko miłosierny, ale jest Miłosierdziem. Objawienie Serca jest potwierdzeniem tego miłosierdzia, które przebacza grzesznemu człowiekowi i go przygarnia. Kult Serca Jezusowego i Miłosierdzia Bożego wzajemnie się uzupełniają. Papież Leon XIII w 1889 roku zatwierdził litanię i dołączył do niej akt poświęcenia Najświętszemu Sercu Jezusowemu.

– Jakie ma on znaczenie i co znaczy oddać się Sercu Jezusowemu?

– Jest potwierdzeniem, że chcemy kierować się w życiu miłością do Boga i tak je ukształtować, aby było ono odpowiedzią w czynach na miłość Ojca do nas. Odmawiając ten akt, chcemy powiedzieć Panu Jezusowi, że to, co mówimy, myślimy, czujemy, czynimy, jest odpowiedzią na Jego Miłość, okazaną w tym przebitym Sercu.

– W akcie oddania mówimy: „Jezu cichy i pokornego serca, uczyń serca nasze według Serca Twego”…

– Jezus mówi: „Uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem” (Mt 11,29). W ten sposób wskazuje, na kim mamy się wzorować. To wezwanie przypomina również, że same ludzkie wysiłki nie wystarczą. Musimy doświadczyć łaski ze strony Jezusa, która przemieni nasze serca i nas samych, abyśmy upodobnili się do Niego w Jego postawach wobec Boga i ludzi.

– Czy każdy człowiek może powierzyć się Najświętszemu Sercu Jezusowemu?

– Każdy i każdego dnia, a w pierwsze piątki miesiąca czynimy to we wspólnocie Kościoła po litanii do Najświętszego Serca Jezusa. Ten akt poświęcenia nie ogranicza się do wybranych, ale jest dla wszystkich, którzy pragną ukształtować swoje serce na podobieństwo Serca Jezusowego, czyli otwartego dla Boga i ludzi, oraz chcą uczynić z tego aktu program swojego życia.

– Dziękuję za rozmowę.

Katarzyna Bernat