Odkrywajmy nauczanie świętego Jana Pawła II. Mija 101 lat od jego urodzin

W 1978 roku Polska była w specyficznej sytuacji społeczno – politycznej. Doznane krzywdy podczas II wojny i po jej zakończeniu spowodowały, że naród polski mógł czuć się upokorzony. We wrześniu 1939 roku Polska została zaatakowana z dwóch stron przez Niemców i Sowietów. Wiosną 1940 roku agresorzy wymordowali polską elitę. Ludność cywilna była wywożona w głąb ZSRR, ginęła w obozach koncentracyjnych. Po wojnie Polska utraciła Kresy Wschodnie w tym dwa istotne miasta: Wilno i Lwów.

Polscy żołnierze walczyli na wszystkich frontach II wojny światowej, w tym w bitwie o Anglię, a po wojnie nie było dla nich miejsca na defiladzie zwycięzców. Polacy zostali sami, bez pomocy krajów zachodnich, a nasza Ojczyzna znalazła się w sowieckiej strefie wpływów. Władza komunistyczna zaczęła ustalać swoje porządki i zwalczać podziemie niepodległościowe. Do tego dochodziły zniszczenia wojenne w tym kompletnie zrujnowana Warszawa. Jedyną ostoją był Kościół katolicki, który także był prześladowany oraz ufna modlitwa.

            Iskra nadziei

Nagle w tej nocy komunizmu pojawiła się wielka nadzieja. W dniu 16 października 1978 roku kardynał z Polski został Papieżem. Był to pierwszy Słowianin na Tronie Piotrowym. Wymodlony i wytęskniony przez pokolenia Polaków, o którym poemat napisał Juliusz Słowacki: „Pośród niesnasek Pan Bóg uderza w ogromny dzwon. Dla słowiańskiego oto papieża otwiera tron”.

            - W tym momencie wszyscy czuliśmy się wspólnotą chrześcijańskiego narodu. Ludzie wyszli na ulice, cieszyli się, płakali, biły kościelne dzwony – opowiada ks. biskup Marian Florczyk, biskup pomocniczy Diecezji Kieleckiej. Wydarzenie to można było odczytać opatrznościowo, że Pan Bóg nie zostawił Polski i Polaków. Ten wybór wywyższał Polskę. Państwa zachodnie musiały przypomnieć sobie o krajach zza żelaznej kurtyny, które nie z ich winy znalazły się w sowieckiej strefie wpływów.

            Papież Prorok

            Podczas inauguracji pontyfikatu 22 października Jan Paweł II powiedział: „Nie lękajcie się. Otwórzcie drzwi Chrystusowi. Dla Jego zbawczej władzy otwórzcie granice państw, systemów ekonomicznych i politycznych, szerokie dziedziny kultury, cywilizacji, rozwoju!”  Słowa te okazały się prorocze. Kilkanaście lat później upadł Związek Sowiecki, zmieniła się Europa.

            Fenomen Jana Pawła II tkwi jednak w jego świętości. Wiemy, że dzień zaczynał na kolanach od modlitwy i Mszy świętej. Wiemy, że w papieskiej kaplicy obok tabernakulum z Najświętszym Sakramentem i krzyża, był też obraz Matki Bożej Częstochowskiej. Wiemy, że cały oddał się Matce Chrystusa potwierdzając zawołaniem: „Totus tuus” (cały Twój Maryjo). Jan Paweł II podkreślał też, że ukształtowała go polska kultura, literatura, muzyka, teatr, polska historia, polskie tradycje chrześcijańskie oraz polskie szkoły i uniwersytety.

            Pierwsza pielgrzymka Jana Pawła II do Ojczyzny miała miejsce kilka miesięcy po wyborze. Odbyła się w czerwcu 1979 roku. Wizyta Ojca Świętego zmieniła Polskę i Polaków. Wtedy padły pamiętne słowa: „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi”. Kilka miesięcy później powstała „Solidarność”, która zapoczątkowała pokojowe przemiany w Polsce i Europie.

Nauczyciel narodu

            Kolejne wizyty Jana Pawła II w Ojczyźnie podtrzymywały katolickiego ducha w narodzie. Papież nauczał, napominał i wskazywał właściwy kierunek. Czego przykładem może być pielgrzymka z 1991 roku, która wiodła po śladach Dekalogu. Na progu odzyskanej wolności Ojciec Święty przypomniał Polakom prawo Boże, które prowadzi nas po ścieżkach wolności. W 1995 roku w Skoczowie mówił: „Polska woła dzisiaj nade wszystko o ludzi sumienia”.

            Podczas dwóch ostatnich pielgrzymek w 1999 i w 2002 roku święty Jan Paweł II przypomniał wszystkim chrześcijanom, że Bóg jest Miłością i Miłosierdziem. Konsekrując Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie dokonał jednocześnie zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu: „Trzeba tę iskrę Bożej łaski rozniecać. Trzeba przekazywać światu ogień miłosierdzia. W miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście! To zadanie powierzam wam, drodzy bracia i siostry, Kościołowi w Krakowie i w Polsce oraz wszystkim czcicielom Bożego miłosierdzia, którzy tu przybywać będą z Polski i z całego świata. Bądźcie świadkami miłosierdzia!”         

            Święty Jan Paweł II głosił po całym świecie Ewangelię Chrystusa. Wychodził do dzieci, młodzieży, seniorów, niepełnosprawnych. Wychodził do każdej grupy zawodowej. Podkreślał rolę i znaczenie rodziny dla przyszłości ludzkości. Dziś jest patronem rodzin. Dawał przykład gorliwego, mądrego i świętego kapłana, który kocha Jezusa i Jego Kościół. Dziś powinniśmy sięgać do jego nauczania. Odkrywanie jego mądrości, głębi jest ciągle przed nami.