80 lat temu św. Maksymilian oddał życie za współwięźnia

Jest 29 lipca 1941 roku. Na placu apelowym w niemieckim obozie zagłady Auschwitz rapportfuhrer Karol Frotsch zwołał wszystkich więźniów, po ucieczce jednego z nich. Wybrał dziesięciu, których w odwecie skazał na karę śmierci głodowej. Wśród nich był Franciszek Gajowniczek – mąż i ojciec. Wówczas z szeregu wystąpił ojciec Maksymilian Maria Kolbe. Poprosił, aby to jego skazano na śmierć w miejsce wspomnianego Franciszka.

Wraz ze współwięźniami trafił do bloku śmierci. Bez jedzenia i picia przeżył dwa tygodnie. Po tym czasie Niemcy dobili go zastrzykiem z fenolu 14 sierpnia 1941 roku.

– Ta odważna decyzja była konsekwencją całego jego życia, podczas którego łączył trzy elementy. Aktywnie wypełniał swoje obowiązki, podobnie jak ewangeliczna Marta. Był też, podobnie jak Maria, człowiekiem słuchającym i głęboko zaangażowanym w modlitwie. Kiedy umierali w bunkrze śmierci słychać było stamtąd nieustanne, pobożne pieśni. Wiedział również, że traci życie po to, aby je zyskać – mówi ks. Grzegorz Stachura, wikariusz parafii katedralnej.

Święty Maksymilian (Rajmund Kolbe) urodził się w Zduńskiej Woli dokładnie 8 stycznia 1894 roku w ubogiej rodzinie. Od najmłodszych lat był silnie przywiązany do Matki Bożej. Kiedy prosił Maryję o wskazanie swojego powołania, wówczas pokazała mu Ona dwie korony: białą, która oznaczała czystość i czerwoną – męczeństwo. Wybrał wówczas obydwie.

Później postanowił wstąpić do zakonu franciszkanów konwentualnych. W 1912 roku pojechał na studia do Rzymu, gdzie uczył się nie tylko filozofii i teologii, ale również m.in. fizyki. 1 listopada 1914 roku złożył śluby wieczyste. Następnie, dokładnie 29 listopada 1914 roku otrzymał święcenia niższe, a rok później obronił pracę doktorską.

Widząc na ulicach Rzymu antykatolickie wystąpienia założył Rycerstwo Niepokalanej. Święcenia kapłańskie przyjął w 28 kwietnia 1918 roku. W następnym roku powrócił do Polski. Nauczał historii Kościoła w krakowskim seminarium. Założył wówczas Milicję Niepokalanej. Rozpoczął także wydawanie miesięcznika Rycerz Niepokalanej. Przeniesiono go do Grodna, gdzie dalej kontynuował swoją działalność. „Rycerz” osiągnął nakład… 70 tysięcy egzemplarzy.

Książę Jan Drucki-Lubecki ofiarował mu w okolicach Warszawy teren na prowadzenie dalszej ewangelizacji. To tam powstał Niepokalanów. Później, św. Maksymilian podjął się ewangelizacji Japonii. Tam również rozpoczął pracę wydawniczą wydając japońskojęzyczną wersję „Rycerza”.

W 1936 roku wrócił do Niepokalanowa. Rycerz Niepokalanej osiągnął nakład 750 tysięcy egzemplarzy. Po kilkaset tysięcy osiągnęły też inne tytuły. W trakcie II wojny światowej Niepokalanów znalazł się pod niemiecką okupacją. 17 lutego 1941 św. Maksymilian został zabrany przez Niemców na Pawiak, a następnie wywieziony na Pawiak, gdzie poniósł śmierć męczeńską.

(źródło: www.brewiarz.katolik.pl)