"Syrenka Ariel" - po premierze w KTT

Premiera najnowszego, osadzonego w magicznej wodnej scenerii widowiska, była także uroczystą inauguracją III Festiwalu Wiatru.

Choreaografia przedstawienia to praca Elżbiety Pańtak i Grzegorza Pańtaka. Zasługuje ona na najwyższe uznanie. Taniec nowoczesny przeplatał się z tradycyjnym, a publiczność składająca się z trzech pokoleń widzów nie szczędziła braw zwłaszcza Mateuszowi Wróblewskiemu (rewelacyjny w roli kraba Sebastiana) i Marcie Starosteckiej (kapitalna w głównej roli Ariel). Ale na wielkie uznanie zasługują również dzieci i młodzież ze Szkoły Kieleckiego Teatru Tańca i akrobatki Klubu Sportowego "Przestrzeń Lotu". Wszystko mieniło się bogactwem strojów ogromu morskich stworzeń - meduz, rekinów, rybek i ośmiornic zwłaszcza w scenach zbiorowych (scena z pieśnią "Na morza dnie" z disneyowskiej wersji bajki).

Kostiumy Małgorzaty Słoniowskiej doskonale lśniły na postaciach, a wszystko zgrane było z projekcjami multimedialnymi, które zawdzięczamy Tadeuszowi Nowakowskiemu (morskie fale, efekty wynurzania się z wody Ariel w ludzkiej postaci, fantastyczny żółw morski). Publiczność czuła, jakby rzeczywiście znalazła się w podwodnym świecie.

Zjawiskowo brzmi również muzyka w tym spektaklu. To collage dźwiękowy wielu artystów i kompozytorów. Słyszymy utwory Mozarta, Beethovena, ale także na przykład ambientową wersję marszu weselnego Felixa Mendelssohna. Klasyka przeplata się tu z dżwiękami nowoczesnymi i w zderzeniu z tańcem tworzy mieszankę wybuchową, która oddziaływała na zmysły i elektryzowała zgromadzoną widownię.

A ta zgotowała Kieleckiemu Teatrowi Tańca podczas premiery wyjątkowe owacje. Sala była pełna. Ludzie wychodzili po obejrzeniu "Syrenki Ariel" zachwyceni, rozmarzeni i szczęśliwi. Ogromne brawa należą się wszystkim wykonawcom. Widowisko już stało się wydrzeniem artystycznym tego roku i mam nadzieję, że całe rodziny udadzą się w przyszłości na ten wspaniały pokaz wolności w postaci tańca, ruchu, światła, muzyki i kolorów podwodnego świata.